แล้วแต่ทัศนะของนักปราชญ์แต่ละคน แต่ละสมัยที่จะกำหนดแนวความคิดของศิลปะให้แตกต่างกันออกไป
หรือแล้วแต่ว่าจะมีใครนำคำว่าศิลปะนี้ไปใช้ในแวดวงที่กว้างหรือจำกัดอย่างไร
* ความหมายของศิลปะในวงกว้าง
ในสมัยโบราณ นักปราชญ์ได้ให้ความหมายของศิลปะ(Art) ไว้ว่า ศิลป คือ “สิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้น (Artifact) เป็นสิ่งที่ไม่ได้เกิดขึ้นตามธรรมชาติ” ดังนั้นตามความหมายนี้ ตะวันตกดินที่เราว่างดงามจึงไม่ใช่ศิลปะ อาจมีคุณค่าทางความงามแต่ก็ไม่ใช่ศิลปะ เพราะเป็นปรากฏการณ์ตามธรรมชาติ แต่ภาพเขียนหรือหินที่สลักขึ้น แม้ว่าจะมีรูปร่าง “น่าเกลียด” อย่างไร ก็นับเป็นศิลปะ เพราะเป็นสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้น
ความหมายของศิลปะในวงแคบ
1. หมายถึง เฉพาะงานทัศนศิลป์เท่านั้น ซึ่งใช้การมองเห็นเป็นปัจจัยในการรับรู้ คำว่า ศิลปิน (Artist) ที่นิยมใช้กันอยู่โดยทั่วไปทุกวันนี้
ส่วนมากก็จะหมายถึงผู้สร้างงานทัศนศิลป์ เราไม่เรียกผู้ทำงานศิลปะในสาขาอื่นว่า ศิลปิน เราใช้คำว่า สถาปนิก นักประพันธ์ นักดนตรี นักแสดง
แต่เราเรียกจิตรกร ประติมากร และศิลปินภาพพิมพ์ ว่า ศิลปิน
2. หมายถึง ความมีคุณภาพ หรือคุณค่าทางศิลปะของผลงาน เช่น นักวิจารณ์บางคนจะแสดงความเห็นต่องานศิลปะชิ้นหนึ่งว่า
“รูปนี้ไม่ใช่ศิลปะ”หรือ “ประติมากรรมชิ้นนี้เป็นศิลปะที่แท้จริง”เป็นต้น ซึ่งก็หมายความว่า “รูปนี้ไม่มีคุณค่าพอเพียงทางศิลปะ”หรือ
“ประติมากรรมชิ้นนี้มีคุณค่าทางศิลปะสูง”นั่นเอง
ดังนั้นจึงอาจสรุปได้ว่า.. "ศิลปะเป็นสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้นจากความคิดสร้างสรรค์เพื่อให้เกิดความงาม และความพึงพอใจ"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น